zaterdag 18 maart 2017

170317 hoogtevrees

We beginnen spontaan te hijgen. We zitten inmiddels op 3.000 meter. De lucht wordt ijler. Rustigaan mannen. We moeten nog een eindje. Naast Santa Rosa de Tastil, een pre Inca stadje, wordt er gegaapt, gekucht en gezucht om de oren en longen in conditie te houden. De weelderige bloei van grassen en cactussen veranderen in rotsen en rotsen met hier en daar een geen zuurstof nodig hebbende cactus. De besneeuwde toppen komen in zicht. Gapen mannen! Dat is goed voor je oren. Op 4.000 meter hoogte wordt even gestopt om bij een goedlachse dame zonder tanden wat prullaria aan te schaffen. Het wordt vlak. De hoogvlakte. Geen cactus meer te zien. Wat dorre heideachtige planten en verder rotsen. Als lunch staat een lama op het menu. Ach.. Mannen met honger vinden een lama heerlijk. De hakkie-kakkie bar is beter dan gisteren. Het brood van zondag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten