170317 cactus

We rijden Salta uit richting San Antonio de los Cobres. Een gruisweg slingert de Andes omhoog. We rijden bergopwaarts langs "de tren a les nubes," de trein naar de wolken. We kruisen tussen rotsen en cactussen beurtelings de spoorlijn en beekjes die de regenval van gisteren afvoeren. Ze noemen het hier de weg naar de wolken. Hoger en hoger richting de condor. De weg wordt smaller, de cactussen hoger. Cactussen, van die paalvormige ronde soms met zijtakken en van die platte op pannen lijkende struikvormige. Tot wel 5 meter hoog met een meter omvang. Die gaucho van eergisteren zou hier niet misstaan. Het is najaar hier. De pampasgrassen staan volop in bloei. We voelen ons steeds meer in onze hum. Hier doen we het voor. Wij zijn erbij.