Bij het verlaten van Cafayate genieten we nog vele kilometers van alle prachtige wijngaarden. Richting San Miguêl de Tucuman verder door de Andes. De grootte van de cactussen blijft ons verbazen. Net zoals de vele vergezichten. We begrijpen wel waarom die condor hier leeft en zweeft. Op de hoogvlaktes groeit gras. Daar staan huisjes waar boertjes wonen met ezels, paarden, lama's en koetjes. Deze beesten lopen los en ook allemaal op de weg. We tellen verder met schaap, hond en varken terwijl de omgeving meer bebost bij EL moral. Verandering van spijs doet eten.
Gepiest wordt er bij zo een plee waar je best niks aanraakt behalve die van jezelf. En dat voor 5 peso's. Verderop rijden we de Andes uit en tussen de rietvelden door. Mensen wonen in huisjes zo groot als een garage van beton met een dakje. Meestal niet maar soms in vrolijke kleuren geschilderd. Op het dak staat een ton om water op te warmen door de zon. De kinderen hangt men hier in autobanden, De hond is voor de hele buurt. Het grootse deel van deze huizen wordt bij ons onbewoonbaar verklaard. Ze hebben hier wel overal Maria- en Christusbeelden staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten